دلبستگی به آدمها انکار ناپذیره لااقل برای من .. که کمی بیش از حد معمول به دوستانم وابسته ام.
از دست دادن دوستان غم سنگینی رو سینه ام تلمبار می کنه و با واژگان دوری و دوستی تقریبا بیگانه ام و این عطش دوست بدجوری اذیتم می کنه.
عزیزترین دوستم حدود یکماه دیگه بازنشسته می شه .. وقتی امروز نامه پایان کارش رو بهم نشون داد کوه غم به دلم نشست و فقط نگاهش کردم بعدش خواستم محل کارمونو برای دقایقی ترک کنیم و بی هدف بزنیم بیرون تا از این شوکی که منتظرش بودم بتونم بیام بیرون .. محرم رازهای من .. همدل و عزیز من .. کسی که ازش انرزی مثبت زایدالوصفی می گیرم.
دلم برای دست دادنهای پرانرزیت تنگ خواهد شد .. و من از دستها بیشترین نیرو رو می گیرم .. و این نیروی عظیم دستها رو از چشمها بیشتر حس می کنم.
جای خالی بعضی آدمها رو فقط نقطه چینها می تونن پر کنن ...
+ عکس بهتر از این پیدا نکردم :))