نامه بیستم :: همسایه ماه

مهربانوی عزیزم

امروز می خواهم از چنار مقابل پنجره دفتر کارم برایت بنویسم

از میان صدها درخت چنار قدیمی این خیابان طولانی تنها چناری است که حدود دو دهه هر روز تماشگرش هستم. نه آفتاب داغ تابستان خم به ابرویش می آورد و نه سرمای زمستان و بارش بارانهای پیاپی و برف و وزش بادهای آفت زا ..

نه اینکه با صلابتترین درخت دنیا باشد .. حتی تو همین خیابان که چشم بچرخانی درختهای تنومندتری هم هست .. اما من تنها عاشق همین چنارم که سالها جلوی چشمانم ایستاده.

با جوانه های بهاری اش عشق باریده بر پهنای این خیابان .. چتری پهن بوده در روزهای داغ و آفتابی برای رهگذران .. برگهای زرد و دلفریب پاییزیش انگیزه شاعران بوده و غمخواری برای روزهای بی کسی کلاغهای خسته

رفیق چهار فصل به همین می گویند ...

می دانی من برای جوانه هایش .. برای تلون برگهایش و به سوگ بی برگی و مرگ زمستانیش شعرها بافته ام .. من از همین چنار ایستادگی آموختم .. عاشقی یاد گرفته ام .. غمخواری و بخشش یاد گرفته ام ...

۱۹ فروردين ۹۶ ، ۱۵:۳۸

هدی

منم یه درخت چنار دارم که هر سال شاهد جوانه زدن بهاریش و برگهای سبز تابستانش و برگ ریزان خزانش و بی برگی زمستانش هستم...گاهی هم باهاش حرف می زنم.
من هم مثل شما از پنجره دفتر کارم درخت چنارم را می بینم فقط من و چنارم 6 سال است که با هم دوستیم :)

دو دهه در یک اتاق کار کردن واسه خودش رکوردیه :)
من که در طول عمر کاریم این پنجمین جاییه که اومدم :))

۱۹ فروردين ۹۶، ۲۰:۲۳

پاسخ:

چه خوب
درختای چنار قدمتی دیرینه تو شمال دارن
البته من از اتاقی که بودم یک طبقه بالاتر بالا سر همون اتاق رفتم 😀

۱۴ آذر ۹۵ ، ۰۹:۰۹

هنوز یلدا

کلا درختهای کهنسال و پر قدمت، سرمایه ان...اصالتن...سرشارن از حسهای خوب دنیا....

۱۵ آذر ۹۵، ۲۲:۰۲

با شما خیلی موافقم دوست خوبم ...

۱۱ آذر ۹۵ ، ۰۳:۰۶

نغمه ماه

بغضم گرفت کامنتتون رو خوندم.ممنون از ابراز همدردیتتون از راه دور و این جمله که آدمیم‌‌...بی شک شما انسان واقعی هستین.وقتی آدم های آشنایی بودن که دوست نداشتن تو اون شرایط ناراحتی مارو ببینن چون روحیه خودشون و بچه هاشون خراب میشد و ازما فاصله گرفتن و...نباید تلخ بنویسیم و تلخ باشیم چون رسالتمون این نیست‌. خوشحالم از وجود انسان هایی مثل شما روی زمین.زندگی هنوز قشنگیاشو داره که با خوندن کامنت یه دوست ندیده دلگرم بشیم به زمین و انسان های واقعیش.وجودت مانا محمدرضا عزیز

۱۱ آذر ۹۵، ۱۱:۴۴

متشکرم دوست عزیزم

بدون دوست نفس کشیدن امکان نداره

کیمیای هستی دوسته

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی

خیلی ارادت

۱۰ آذر ۹۵ ، ۲۰:۳۴

هیچ درختی جایگزینش نشد...حتی بقیه درخت های حیاط و گلدان ها هم خشک شدند اما اینها از بی آبی بود و اینکه کسی دیگه نرسید بهشون اما درخت چنار با همون آب همیشگی که از کنارش رد میشد بیست و چندسال پابرجا بود اما بعد از این اتفاق...

دوباره گلدون درست کردم بعد از دوسال.اما هیچ درختی جایگزین اون چنار قدیمی نشد.

ببخشید که کامنت ناراحت کننده گذاشتم بعد پشیمون شدم از اینکه باعث ناراحتی شما و دوستان شدم.41236

۱۰ آذر ۹۵، ۲۱:۳۰

جمله ای که می خوام بنویسم بغضه

یه بغض خیلی تلخ

آدمیم نغمه جان .. تو شادیها و غمها کنار هم مثل کوه

کامنتت به جا بود عزیزم .. شریک غمهاتیم

ایشاله خدا دلتونو شاد کنه

خدا پشت و پناه عزیزتون :(((((

۰۹ آذر ۹۵ ، ۰۷:۵۶

بهار شیراز

تو هم شدی مثل پسر عمووو... اگه بدونی چقدر هوای مورچه های توی خونه رو داره.فکر کنم بیشتر از ما دوستشون داره . ها ها ها

۹ آذر ۹۵، ۰۸:۵۸

مورچه ها پسر عموتونو بخورن :))))))
من که بچه هامو با یه لشکر مورچه هم عوض نمی کنم
البته می دونم که تو هم داری مثل من شوخی می کنی :)))

۰۸ آذر ۹۵ ، ۰۳:۳۳

مینو

انگار ادم هایی مثل شما در هر جانداری میتوانند رازها و شعرها کشف کنند.خواه بوته شمعدانی باشد یا درخت چنار یا پرنده ای در قفس.چه زیباست این شاعرانه دیدن

۸ آذر ۹۵، ۰۹:۲۸

عاشق شمعدانیم .. شمعدانی رفیق چهارفصلمه .. براش چندین بار شعر سرودم .. و این چنار که سالهاست از صبح تا عصر خستگی از چشمانم و روح و ذهنم بیرون می بره .. کشتن مورچه ها رو تحریم کردم .. رد پای گربه رو شیشه و کاپوت ماشینم رو دلم نمیاد پاک کنم

شاعر شدن خیلی هم خوب نیست .. امان از روزی که دلم بگیرد .. امان از روزهای انتظار

مینو خانوم ولم کنین جواب همین کامنت زیباتون یه پست می شه :))

۰۷ آذر ۹۵ ، ۱۲:۱۳

شکیبا

سلام
شما که قلم زیبایی دارین و دنیا رو زیبا میبینین حیفه ننویسین
بنظرم مهم نیست استقبال کم یا زیاد باشه

۷ آذر ۹۵، ۱۲:۳۹

سلام شکیبا خانوم
شما تو همه این سالها نسبت به بنده و نوشته هام لطف داشتید
اگه بخوام برای خودم بنویسم که دفترهام هستن :))

۰۶ آذر ۹۵ ، ۲۰:۴۲

اَسی ...

من عاشق درخت چنارم ^_^

۷ آذر ۹۵، ۰۰:۳۵

شاخه و بالش خیلی از خود درخت بیشتره

اینقدر زیاد که با درخت اونور خیابون یکی می شن

۰۶ آذر ۹۵ ، ۱۳:۰۷

سلام
خیلی قشنگه
چه خوبه هر روز تماشای منظره بیرون مخصوصا که درخت و طبیعت باشه
پست دلنشین بسیار زیبایی بود

۶ آذر ۹۵، ۱۳:۵۱

سلام و ارادت

آره واقعا زیباست و من قدردانشم

این پست به دستور شما نگاشته شده .. از بس استقبال نمی شه انگیزه نوشتنم کمرنگ شده

به هر تقدیر من از شما ممنونم

۰۳ آذر ۹۵ ، ۲۲:۵۶

روزهـا ..

عجب دوره زمونه ایه.. چنار هم خم شده....!

خوش ب حال چناره.. میدونه ک هر روز میبینیدش..:)

اگه بدونه در وصفش متنی هم نوشتین ک خمیدگیشم برطرف شه شاید!

۳ آذر ۹۵، ۲۳:۵۹

زمانه پندی آزادوار داد مرا

زمانه را چو نکو بنگری همه پند است

ایشاله روزی ببینمت

۰۳ آذر ۹۵ ، ۲۲:۱۱

خاطره

ایشالا بعده این 10دهه ی دیگه هم رفیق چهارفصلتون باهاتون باشه

کامنت اولی چقد ناراحت کننده بود😔😔

۳ آذر ۹۵، ۲۲:۲۷

سپاس دوست عزیزم

آره .. غصه خوردم

۰۳ آذر ۹۵ ، ۱۹:۲۶

چنار جلوی خانه مان از غمی سخت کمرش و خم شد و خشک شد چناری که از بچگی دیده بودمش و با ما بزرگ شد اما وقتی برادرم رفت چنارمان هم خشک شد از ریشه.تنومند بود و قوی.‌‌..

چنار شما رفیق واقعی است انگار همراه است قدرش را بدانید

۳ آذر ۹۵، ۲۱:۵۱

چقدر غم انگیز

کاش نهالی جایگزینش می شد

جای برادرتون خالی نباشه

همسایه ماه

مهربانیت را مرزی نیست ...

نامه بیستم

نظرات (۱۳)